Μια χώρα, ένας πολιτισμός, και κάτι ρελέ

Η καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου λογόκρινε την παράσταση «Η ισορροπία του Nash» κι έριξε πρόωρα την αυλαία της, δείχνοντας τον πρέποντα σεβασμό στην οικογένεια Μητσοτάκη, τα πρετεντεροειδή, την αμερικάνικη πρεσβεία κι άλλους θεσμούς της ελληνικής πολιτείας. Μια εξέλιξη που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το εθνικό κλισέ ότι «εμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο»: εμείς τα δώσαμε τα φώτα, άρα εμείς δικαιούμαστε και να τα κλείνουμε. Τι ψυχή έχουν άλλωστε μερικά ρελέ, ας τα ανεβοκατεβάσουμε καταπώς γουστάρουμε.

Και να καθαρίσουμε τους (νεαρούς) κακομούτσουνους

Οι Έλληνες αγαπάνε τους νέους ανθρώπους, το αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία. Όπως αποδεικνύουν ότι λατρεύουν τα παιδιά τους, κάνουν τα πάντα γι’ αυτά, σκίζονται, οδύρονται και κωλοχτυπιούνται, γιατί τα παιδιά τους, πάνω απ’ όλα, σηματοδοτούν την ανανέωση (και κυρίως την ιερή ανάγκη για διαιώνιση της αγίας ελληνικής οικογένειας). Γι’ αυτό και δεν προκάλεσαν καμία έκπληξη οι εγκωμιαστικές δηλώσεις για τους νέους ανθρώπους τόσο από τον υπουργό Πανούση, όσο κι απ’ τον τραγουδιστή Θηβαίο. Γιατί εάν δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του μέσου Έλληνα ένας υπουργός και ένας δημοφιλής τραγουδιστής, ποιος μπορεί να είναι;

Χάπι μπέρθντεϊ Αδόλφε

Χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες, χαρά, συγκίνηση, μελό μνήμες σκορπίζει αυτή η Δευτέρα: σαν σήμερα γεννήθηκε ο λατρεμένος μας Αδόλφος Χίτλερ, ιδιοφυής πλασιέ πολλών απόψεων που κυριαρχούν πλέον στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες. Ήδη οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν πανηγυρικά από χθες, με τον πνιγμό εκατοντάδων προσφύγων έξω από το ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα. Ενώ κορυφώνονται σήμερα στην Ελλάδα με την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, σ’ ένα μνημειώδες χάπενιγκ με σόλο πρωταγωνιστές το δημοκρατικό βαθύ κράτος και το ακόμα δημοκρατικότερο βαθύ παρακράτος.

Πατριωτικό καθήκον

Όλη η σοφία του κόσμου κρύβεται όχι σε μια εικόνα, αλλά στο άψογα συγχρονισμένο ζάπινγκ: πρώτο ζάπινγκ, ο Γιάνης (ένας είναι ο Γιάνης) ζητά από τους πατριώτες να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, γιατί το δημόσιο ταμείο κυκλοφορεί όπως το γέννησε η μάνα του και ήδη διακρίνεται το «παπί» του. Δεύτερο ζάπινγκ, απαλλάχτηκε με δικαστικό βούλευμα ο Θέμος Αναστασιάδης για την περιβόητη υπόθεση των κατίμαυρων 5 εκατομμυρίων ευρώ του. Μελλοντικά ίσως ακολουθήσει και τρίτο ζάπινγκ, όπου τα γαλανόλευκα ζαγάρια θα κληθούν να συνεισφέρουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς της εγχώριας μαφίας, καθότι οι καιροί είναι πλέον δύσκολοι και οι λαοφιλείς μας γκάγκστερ δυσκολεύονται να πιουν στις ελβετικές Άλπεις ένα αφέψημα της προκοπής.

Είμαστε όλοι Σόιμπλε

Σ’ αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων, εκατομμύρια γαλανόλευκες καρδούλες ψάχνουν, εδώ και πέντε χρόνια, έναν τρόπο να εκφράσουν τη λατρεία τους στη μαμά Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε μέρα σοβαρά πολιτικά στελέχη, αλτρουιστές τραπεζίτες και ανιδιοτελείς δημοσιογράφοι κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους, ώστε αυτές οι καρδούλες να βγάλουν προς τα έξω τις αγαπησιάρικες διαθέσεις τους για την πυργοδέσποινα Βρυξέλλα. Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες δεν μπορούσε να διαχυθεί στην ατμόσφαιρα ολόκληρο το απόθεμα αυτής της θετικής ενέργειας – ώσπου εμφανίστηκε μεγαλοπρεπής ο ιεραπόστολος της αγάπης, ο ψυχοπονιάρης κοσμοκαλόγερος, ο πατέρας Τερέζος της κατανόησης και της συμπόνιας που ακούει στο όνομα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Η μετεκλογική απόληξη του παχέος εντέρου

Μόλις χθες κυκλοφόρησε η εγκυρότερη δημοσκόπηση για τα αποτελέσματα των εκλογών την Κυριακή: γνωστοποιήθηκε ότι στη ΝΕΡΙΤ έφτασε στα ύψη η προμήθεια σε χαρτιά τουαλέτας, με τις ανάγκες στο κτίριο της λεωφόρου Μεσογείου να φτάνουν καθημερινά στα 198 ρολά (ζωή να’ χουν οι άνθρωποι, να ενεργούνται). Οι πολιτικοί αναλυτές μάλιστα αποκλείουν το ενδεχόμενο μιας μαζικής τροφικής δηλητηρίασης, θεωρώντας ότι οι υπάλληλοι της ΝΕΡΙΤ απέκτησαν στενή σχέση με την απαστράπτουσα χέστρα τους γιατί φοβούνται ότι έρχονται οι κομμουνισταί να τους κόψουν με τα κονσερβοκούτια τα ροδαλά τους πωπουδάκια.

Η χρόνια κατάρρευση του συστήματος ψυχικής υγείας

Σάββατο βράδυ, 6 Δεκεμβρίου του 2014. Κατηφορίζεις στην καρδιά των Εξαρχείων και ενώ τριγύρω συμβαίνουν απείρως σημαντικότερα γεγονότα, εσύ νιώθεις ότι συμμετέχεις ως παρατηρητής σε μια μαζική, ανοιχτή μάζωξη ατόμων με βαριές ψυχικές νόσους. Το υπαίθριο Δρομοκαΐτειο είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό: δεν φορά ζουρλοπουκάμισα, αλλά φέρει τα διακριτικά της διαβόητης Ελληνικής Δημοκρατίας. Γιατρέ μου, γιατί οι ένστολοι υπάλληλοι εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στα χάπια τους; Πότε επιτέλους θα υπάρξει η πρέπουσα ανθρωπιστική αντιμέτωπιση για όλα αυτά τα βασανισμένα αγόρια, που αντί να χαλαρώνουν σε συνεδρίες, προτιμούν να χωρίζονται σε διμοιρίες;

Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται

Άλλη μια σημαντική διάκριση για τις χώρες της πολιτισμένης και κάργα δημοκρατικής Δύσης, οι οποίες αρνήθηκαν να συνταχτούν με πρόταση ψηφίσματος στον ΟΗΕ για την καταδίκη όσων εξυμνούν το ναζισμό και κάθε μορφής ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων. Αυτή η άρνηση της Ευρώπης και των ΗΠΑ δεν προκάλεσε ιδιαίτερες απορίες, καθώς είναι άλλη μια απόδειξη ότι σέβονται απόλυτα το πνεύμα του Διαφωτισμού, το φωτεινό άστρο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που μας οδηγεί όλους, την παρακαταθήκη που άφησε πίσω της η θεάρεστη αποικιοκρατία, αλλά  και τον κοινωνικό δαρβινισμό των γραβατωμένων μελανοχιτώνων (που είναι πολύ της μοδός εδώ και κάμποσα χρόνια)

Ξεμείναμε από ηγέτες

Κατέρρευσε κι η τελευταία ελπίδα μας να βρούμε έναν πεφωτισμένο βοσκό για να σαλαγήσει τα αμνοερίφια με ασφάλεια στο εθνικό μαντρί: όπως συνέβη και με τους προηγούμενους σωτήρες, έτσι τώρα κι οι εγχώριες κεφαλές του πνεύματος αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, αφού κατατρύχονται από ξινά γούστα στο σεξ, αρχαιολάγνο αυτισμό, μιλιταριστικά βίτσια κι άλλες τέτοιες εγκεφαλικές δυσλειτουργίες. Τραγική η κατάσταση, εάν μάλιστα συνυπολογιστεί και το δεδομένο ότι το πολιτικό προσωπικό αποτελείται από λεκέδες και η οικονομική ελίτ από πορτοφολάδες – στέρεψε το οπλοστάσιο μας από πατερούληδες την ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης, τώρα που το γαλανόλευκο  φυλλοκάρδι μας τρέμει από την αγωνία και την ανασφάλεια.

Έξω όλοι, μέσα εγώ

Την ίδια στιγμή που πολλοί από εμάς μοχθούμε για να διαφυλάξουμε ένα μίνιμουμ κοινωνικής γαλήνης και να θωρακίσουμε την ιερή υπομονή μας, κάποιοι άλλοι κάνουν τα πάντα για να μας ταράξουν το Ζεν: μέχρι κάτι τσιγγάνοι ξεσηκώθηκαν στο Χαλάνδρι και έφτασαν στο σημείο να κάνουν μπλόκο στη Μεσογείων, εμποδίζοντας χιλιάδες νομοταγείς πολίτες να προσεγγίσουν τα τραπεζικά ιδρύματα της περιοχής, μήπως και πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Αίσχος δηλαδή, από τις ατάκες «που είναι ένας στρατιωτικός να βάλει τάξη στον τόπο;» ή το φρέσκο «που είναι ο εισαγγελέας;», θα πρέπει τώρα να φτάσουμε στο «που είναι ένας τροχονόμος των ΜΑΤ να ρυθμίσει την κυκλοφορία στους δρόμους;»